Seizoensterugblik

Het seizoen zit er op, de laatste races zijn gereden en we kunnen ons klaar maken voor de winter. Hoewel 2018 er nog niet helemaal op zit, is dit jaar voor mij voorbij gevlogen. Een nieuwe uitdaging, in de vorm van de Yamaha R3 Cup, waar ik enorm veel heb geleerd!

Dit jaar begon erg onzeker, het was nog lang niet duidelijk wat we gingen rijden dit seizoen. Pas in Maart kon ik melden dat we gingen uitkomen in de Yamaha R3 Cup, na een winter héél hard werken was ik hier super blij mee! 😁

De eerste races waren natuurlijk moeilijk, echter was het rijden op de 300 echt wel een stuk leuker dan de R125. Het eerste weekend in Croix verliep gewoon goed, motor leren kennen, eerste wedstrijden gehad en de kop was er af. Daarna reisden we af naar Oschersleben, een heel ander circuit en een heel ander evenement. Voor mijn gevoel verliep het in Oschersleben allemaal wat stroever dan in Croix, ik wilde té graag, maar het lukte maar niet. Toch de snelste ronde in de laatste ronde van de laatste race, dit liet toch zien dat ik echt nog wel elke keer harder ging. Het derde evenement was in het Belgische Mettet. Ik voelde direct dat ik een stuk beter op de motor zat dan tijdens de vorige race, helaas reed ik in race 1 wéér alleen, en hier wilde ik echt graag wat aan doen. Race 2 was veel beter en ik maakte de stap naar de jongens voor me. Met een goed gevoel op naar de TT! Al vanaf kleins af aan ging ik naar de TT, elk jaar weer zat ik langs de kant. Dat ik dit jaar zelf mee reed maakte het allemaal een stuk mooier. De races tijdens de Dutch TT verliepen voor mij goed, dit keer had ik aansluiting bij een groep, en moest ik echt strijden voor elke meter. Weer een nieuw leerproces, maar ik heb enorm genoten! Direct de week na de TT reisden we af naar Zolder. Nieuwe baan, en het duurde naar mijn mening veel te lang voordat ik deze onder de knie had. Ook had ik direct vanaf vrijdag last van schakelproblemen. Deze problemen gingen toch wel in m’n hoofd zitten, en het vertrouwen op de motor was even een stuk minder. Races uitrijden en op zoek naar het probleem. In de zomerstop het probleem opgelost waarna alweer het 2e grote evenement op de kalender stond, de GAMMA Racing Days. Weinig trainingstijd, en maar één wedstrijd. Ik voelde me goed en zat er tijdens de kwalificaties super goed bij. Kom maar op met die race! Dan maak je in de eerste paar rondes tot twee keer toe een fout met terugschakelen in de zelfde bocht, aansluiting kwijt en redelijk teleurgesteld in mezelf. Eigenlijk nergens voor nodig, ik reed in de kwalificatie een 1:59, en was nog nooit zo snel geweest op Assen. Mijn perfectionistische karakter wil alleen altijd méér en altijd direct verder. Ik had daarom echt gehoopt dat ik de aansluiting, die ik in de kwalificatie wel had, ook in de race kon behouden. Maar niet getreurd, ik voelde me goed op Assen, en de volgende race was met het IDM óp Assen. Dit weekend begon nat, en ook dit ging de eerste paar ronden heel goed. Twee rondes gereden toen ik een highsider had doordat ik instuurde over de curbstones, domme fout… Tweede sessie zelfde dag, weer een crash, geen tijd gezet. Kop er bij, op naar de kwalificaties. Niet naar m’n zin, maar ook niet enorm slecht. Gevoel voor de eerste race was goed, start was redelijk, eerste paar bochten waren super! Maar na vier bochten zat mijn race er alweer op, crash in de Strubben doordat er een rijder voor me viel. Hele seizoen geen enkele crash, nu drie keer in een weekend. Ook drie keer op de linkerkant, dus met een goed pijnlijke schouder en een heup in alle kleuren van de regenboog gingen we op naar de tweede race. Mooie strijd en P5, beste resultaat van het jaar. Nog 1 evenement en het jaar zit er al weer op. Ditmaal gaan we naar Hockenheim. Weer moeite aan het begin van het weekend. Duurt weer te lang voordat ik er bij zit. Verbeterpuntje voor volgend jaar! Vanaf de tweede kwalificatie had ik gelukkig de smaak weer te pakken, en we sloten het seizoen mooi af tijdens de tweede race. Om nog een paar extra meters te maken besloten we om nog een wedstrijd mee te doen in de OW Cup. In één dag heel veel geleerd qua vechten op de baan en inhalen van rijders. Volgend jaar niet meer zo lief, maar ‘m gewoon er tussen zetten! Twee keer P4 en heel veel lol op de baan.

In de Yamaha R3 Cup ben ik geëindigd als 9e in het klassement. Ik denk dat ik dit jaar wel veel vooruitgang heb geboekt, het gat naar de kop in ieder geval een heel stuk verkleind. Maaar, ik weet ook dat er nog veel te verbeteren valt, én dat ik sowieso nog een stuk harder kan. Naast dit alles, heb ik vooral heel veel plezier gehad. Als klein meisje altijd al er van gedroomd om te racen, en héél veel gezeurd bij m’n ouders. En vooral op de momenten dat ik zo’n stuk schrijf, bedenk ik me weer even hoe dankbaar ik ben dat ik dit allemaal kan doen. Dit mooie jaar is dan ook met dank aan mijn sponsors, de hele Yamaha R3 Cup én crew, mijn ouders en alle andere mensen die mij dit jaar hebben geholpen!

Nu is het weer tijd voor volgend seizoen. 2019, here we come!